بیا بیاموزیم به جای اینکه با واکنش های غیر ارادی خود زندگی کنیم،آنها را آگاهانه در احتیار بگیریم.

خواست واقعی آن است که به تصمیم قطعی بیانجامد،و «تصمیم واقعی» آن است که به «عمل» منجر شود و تنها چیزی که ما را به «نتیجه» می رساند همان «عمل صحیح» است.

توجه داشته باشیم که همه تصمیم گیری ها،به روشن بودن ارزش ها بستگی دارد.

اگر ارزش های واقعیتان را نمی شناسید،خود را برای رنج آماده کنید.

ارزش های خود را دگرگون سازید تا زندگی تان نیز عوض شود. ما چیزی بسیار بیشتر و فراتر از ارزشهای مان هستیم و وجودمان منحصر به ارزش ها نیست.

راه راست آن است که بر تجربه و علم خود بیافزاییم و آنها را برای رسیدن به آرزوها و خواسته های پسندیده خود به کار گیریم.

هر گاه گرفتن تصمیم مهمی را دشوار یافتید،بدانید که علتش فقط یک چیز است:نداشتن تصور روشن از ارزش های زندگی.

تجربه های خود را چونان فرش عظیمی در نظر بگیرید که می توان بر روی آن  هر نقش و نگار دلخواهی را طراحی کرد.

اولین قدم برای ایجاد تغییر آن است که ببینیم واقعا چه می خواهیم: ودر نتیجه هدفی را در نظر بگیریم و به سوی آن حرکت کنیم.

تجربه های تازه در صورتی موجب تغییر می شوند که باورهای ما را زیر سوال ببرند.به خاطر داشته باشید که وقتی به چیزی اعتقاد داریم،دیگر درباره آن چون و چرا نمی کنیم.

چهار اصل پیشرفت: مردانگی، عدالت، شرم و عشق است.

زندگی، یعنی پژوهش، و فهمیدن چیزی جدید.

عشق، به وجود آورنده اعمال زیباست.

اگر کار کنیم، زحمت بکشیم، از سرمایه چیزی کم نداریم.

احساس اجبار به فداکاری، لازمه زندگیست.

انجام وظیفه، لازمه جهش بسوی پیشرفت است.

تقلید از غرب، خطری است جدی، که چشمه های نبوغ را، خشک می کند.

یک عمل درست، بهتر است از هزار نصیحت.

بزرگترین خوشحالی من در زندگی، هوش و استعداد جوانان ایرانی است.

راه پیشرفت، ارزش نهادن به علم و تحقیق، احترام به معلمین، اساتید، دانش آموزان و دانشجویـان است.

سادگی و عشق از عوامل پیشرفت است، که در قلب ما ایرانیان است.

هرچه انسان، وجود ارزشمندتری داشته باشد به همان اندازه مودب و فروتن است.

فعال باشیم، ولی ملایم، عادل باشیم، ولی با گذشت.

جهان سوم جایی است که هر کس بخواهد مملکتش را آباد کند، خانه اش خراب می شود
و هر کس بخواهد خانه اش را آباد کند باید در ویرانی مملکتش بکوشد.

هنر، با احساسات آدمی بازی می کند.

عشق زندگی را به شیوش می آورد.

هنر، چاشنی زندگیست.

ایران، جزیره هوش و ذکاوت است.

شخصیت یک ملت را، ادبای آن ملت می سازند.

طنز در مملکت ما، یک مقاومت ملی است، و همیشه حافظ ایران بوده است.

موسیقی خوب ایرانی، یک طرز تفکر است. یک فلسفه است، و بیان یک آرزوست.

داشتن هدف و رفتن به دنبالش، خوب است ولی عاشق هدف بودن و گرفتار شدن چیز دیگری است.

با بچه ها، با اطمینان رفتار کنید تا قابل اطمینان بار بیایند، و قابل اطمینان شوند.

دولت، وظیفه دارد، خوشحال کنندگان مردم را، تشویق کند.

باید به جوانان، حفظ سازمان را، آموزش داد.

سازماندهی، لازمه و خواسته الگوی پیشرفت است.

حفظ سنن اعتقادی، ملی و نبوغ نژادی، واجب است.

نظامی که، دارای سازمان باشد، چارچوبی استوار دارد.