حتي اگر آدم دم مرگ هم باشد داشتن يك دوست، عالي است.((آنتوان دوسنت اگزوپري))
چيزي كه كوير را زيبا مي كند اين است كه يك جايي يك چاه قايم كرده است.((آنتوان دوسنت اگزوپري))
چه خانه باشد، چه ستاره، چه كوير، چيزي كه اسباب زيبايي اش مي شود نامرئي است.((آنتوان دوسنت اگزوپري))
آدمها!... مي چپند توي قطارهاي تندرو، اما نمي دانند دنبال چه مي گردند؛ اين است كه بنا مي كنند دور خودشان چرخك زدن.((آنتوان دوسنت اگزوپري))
عشق، تمرين نيايش است و نيايش، تمرين سكوت.((آنتوان دوسنت اگزوپري))
زندگي به ما آموخته كه عشق در نگاه خيره به يكديگر نيست، بلكه در يك سو نگريستن است.((آنتوان دوسنت اگزوپري))
معناي هر چيز در خودش نيست، بلكه در نوع برداشت ما از آن نهفته است.((آنتوان دوسنت اگزوپري))
شما هيچ به گل من نمي مانيد. شما هنوز هيچ چيز نشده ايد. كسي شما را اهلي نكرده و شما نيز كسي را اهلي نكرده ايد. براي شما نمي توان مُرد. البته گل سرخ من هم در نظر يك رهگذر عادي به شما مي ماند، اما او به تنهايي از همه ي شما برتر است؛ زيرا او گل سرخ من است...((آنتوان دوسنت اگزوپري))
يك انسان، تنها مي تواند با قلبش به درستي ببيند؛ چيزي كه لازم و ضروري باشد، با چشم ديده نمي شود.((آنتوان دوسنت اگزوپري))
نگاهت رنج عظيمي است، وقتي به ياد من مي آورد كه چه چيزهاي زيادي را هنوز به تو نگفته ام.((آنتوان دوسنت اگزوپري))